苏新皓站在高处，拉满弓弦，对准不远处一只正在喝水的鹿。</p>

<span>。</span>Ο αφ?ντη? ?χει ?να ατ?χημα!（主子出事了！）</p>

突然的喊声直接把鹿吓走，苏新皓脸色阴沉下来，眉头紧皱的看向罪魁祸首。</p>

<span>苏新皓</span>Ξ?ρει? π?σο δυστυχισμ?νη ε?μαι σ?μερα。（你知道我今天很不爽吗。）</p>

<span>。</span>Κ?ριε... κ?τι συν?βη!（贺…贺大人…出事了！）</p>

<span>苏新皓</span>Π?γαιν? με εκε?。（带我去。）</p>

立即拽着族人的衣领让他带路，脸上的担心毫不掩饰。</p>

当看到躺在地上一动不动的贺峻霖，苏新皓瞳孔骤然一缩，垂在两边的手指微微蜷缩，这是第一次从他眼神中看到一丝慌乱。</p>

时间仿佛在这一刻停滞了，族人默契的远离周围，给两人一个独处的空间。</p>

没有想象中的崩溃，苏新皓慢慢跪在贺峻霖身边，凝视着他毫无波澜的眼睛。</p>

片刻后，他伸手帮贺峻霖闭上眼睛。</p>

目光落在心脏位置的尖刺，眼神逐渐变得狠戾。</p>

许小宝…</p>

<span>苏新皓</span>?,τι κι αν χρησιμοποι?σει?,…πι?σε την.（不管用什么手段…抓住她。）</p>

<span>苏新皓</span>Απλ? σιγουρευτε?τε ?τι ε?ναι ακ?μα ζωνταν? και αναπν?ετε.（只要保证她活着一口气。）</p>

“Καταλαβα?νω, Δ?σκαλε.（明白，主子。）”</p>

_</p>

此时，许小宝一瘸一拐的行走，尽管伤势严重，速度并为因此放缓。</p>

树上突然传来一阵窸窸窣窣的声响，许小宝一顿，心中升起一股不好的预感。她连忙钻进一旁茂密的草丛里，缩成一团。</p>

抬头小心翼翼的仰望上方，许小宝眯了眯眼——是巽他云豹。</p>